Hoe is dit zo gekomen Luuk? De Atletiekunie wil de vergrijzing van het jurycorps terugdringen en heeft daarom aan jonge juryleden (onder 35 jaar) de mogelijkheid geboden om gratis een tweedaagse cursus op Papendal te volgen tot wedstrijdleider, scheidsrechter, microfonist of starter. Lisa heeft gekozen voor microfonist en ik voor starter. Met nog een aantal Atledo-ers hebben we toen op een camping in de buurt van Papendal gebivakkeerd. Er waren ongeveer 50 deelnemers aan deze cursus, maar slechts vijf mensen voor de startersopleiding. Met een pittige vragenlijst vooraf en verder een mix van theorie en praktijk.

En waarom heb jij voor starter gekozen? Vanuit mijn liefde en voorkeur voor de loopnummers. Daar wilde ik meer van weten en als vrijwilliger iets kunnen betekenen.

En wat is het belangrijkste voor een starter? Dat ik alles eerlijk laat verlopen, gelijke kansen voor alle atleten. Daarom schiet ik ook niet sneller dan mijn schaduw, al zou je dat met mijn naam wel denken (Lucky Luuk- voor hen die wat trager van begrip zijn). Want dat zou oneerlijk zijn voor de wat mindere atleten, die toch al in de schaduw van de echte toppers staan.

Hoe is je samenwerking met de andere juryleden? Als starter communiceer je met de mensen van de tijdregistratie, op verschillende manieren, afhankelijk van de aanwezigheid van ET (Elektronische Tijdwaarneming) via lampjes op het startpistool en als er handgeklokt wordt met een rode of witte vlag. En ik geef instructies aan de startcommissaris, als dat nodig is. Bij Atledo hebben we vaak dezelfde en heel goede mensen, dus dan is dat niet nodig. En je sjouwt de hele dag met je karretje, startblokken en baannummers. Want je hebt soms wel tien verschillende startplekken op een dag.

Heb je nog een leuke anekdote of een bijzondere instructie? Ja, er is wel een bijzondere instructie, als er een dove of slechthorende onder de atleten is. Dan schiet je niet in de lucht, maar juist naar de grond, zodat de dove atleet de vonken of de rookpluim uit het startpistool kan waarnemen. Maar dit geldt dan weer niet als er hardhorende of hardleerse oude masters aan de start staan, die denken vaak al een schot vanuit de verte te horen en starten sowieso vaker vals (maar ik noem geen namen!)..

Maar hoe zit het dan met die dove atleten op de start van de 200 en 400 meter? Want dan sta je als starter achter de atleten. Heel goede vraag, maar daar moet ik het antwoord nog even op schuldig blijven. Dat vraag ik aan mijn mentor. Voor slechtziende juryleden is er wel een trucje als we met de hand klokken. Dan gebruik ik bij de start van de 200 meter zwarte patronen, die geven grotere vonken en een zwarte rookpluim. Want zij moeten de stopwatch starten als ze het schot zien. Als ze pas indrukken als ze het schot horen, zijn ze te laat.

En hoe zit dat met het startpistool, is dat niet eng? Het startpistool is een onklaar gemaakte revolver, dus met ronddraaiende patronen, zodat je meerdere keren achter elkaar kunt schieten, bijvoorbeeld bij een valse start. En je hebt als starter wel een wapenvergunning nodig, ook om patronen te mogen kopen.

Wat zijn je ambities als starter? Ik heb naast wedstrijden bij Atledo ook al op verzoek bij Spiridon en Scorpio als starter aan de start gestaan en wil nu graag competitiestarter worden. En dan eventueel doorgroeien naar regionaal en nationaal starter, met als einddoel uitzending naar EK’s en WK’s. Maar ik ben nu nog wel erg druk met andere zaken.

Gebruik je je vaardigheden als starter of vrijwilliger ook in je dagelijkse praktijk? Mijn sociale vaardigheden in de omgang met mensen komen natuurlijk altijd van pas. En af en toe geef ik een schot voor de boeg, maar als verkoper moet je proberen zelf als eerste uit de startblokken te schieten.

Wat wil je mensen nog meegeven, die ook overwegen starter of vrijwilliger te worden? Het werken als vrijwilliger is gewoon hartstikke leuk, vooral de samenwerking en de onderlinge sfeer. En als starter sta je natuurlijk aan de basis van iedere serie, heb je overwicht en begint er geen race zonder jou. Maar zonder vrijwilligers ook geen trainingen, geen wedstrijden en dus eigenlijk ook geen club. En ook of juist voor jonge mensen is het leuk om te doen, goed voor je eigen ontwikkeling en zelfvertrouwen, en we zijn vaak ook sneller en beter in nieuwe technologieën.

En daarmee maak ik gelijk een mooi bruggetje naar de laatste vraag: “van welke vrijwilliger(s) zou ik iets meer willen weten?”. Ik ben wel benieuwd naar de ervaringen van Joris en Fleur, ook jeugdtrainers en kampbegeleiders, maar nu ook vooral actief op sociale media voor Atledo.